Saturday 25 July 2015

Hakikat hidup di dunia

Aku tertarik dengan satu slot yang aku dengar di Ikim. Dengar masa ramadan hari tu. Serius aku tak ingat siapa tetamu jemputan tu, tak ingat juga slot apa. Tapi point dia sangat menarik untuk faham hakikat hidup dan hakikat Ramadan.
Kisasan dia....

Kita semua berada dalam satu kapal yang besar.
Kapal itu dalam perjalanan ke negeri yang kekal abadi.
Sebelum sampai ke negeri yang kekal abadi, kita ada satu pelabuhan.
Tugas kita di pelabuhan tu adalah untuk bercucuk tanam di mana hasil tuaian tu akan dibawa ke negeri yang kekal abadi tu. Bekalan tu siapa bawa dia la yang punya, tak boleh kongsi-kongsi.
Kita tak tahu bila kita akan diturunkan dan bila kita akan dijemput kembali. Mungkin kita di hentian tu sekejap, mungkin juga lama. Tak siapa tahu.
Di hentian tu, kita akan diuji dengan pelbagai ujian. Kesusahan satu ujian, kesenangan satu ujian. Dalam diuji tu jangan lupa tugas utama kita, mengumpul bekalan untuk ke negeri yang kekal abadi tu (Tapi ramai je yang lupa termasuk aku)
Ramadan pula adalah satu bulan, di mana hasil tuaian kita akan digandakan. Tanam satu dapat bukan saja sepuluh malah ratus, mungkin juga ribu, mungkin juga juta. Tapi tempohnya tak lama. Dan tempoh 29/30 hari tu harus dimanfaatkan sebaik-baiknya sebab tawaran tu tak kan datang selalu. Dan belum tahu juga tahun depan kita akan dapat tawaran yang sama.
Bagus kan.




Ada satu lagi kiasan yang aku pernah baca. Aku tulis semula dalam keadaan aku sendiri ingat-ingat lupa.

Hakikat hidup di dunia...
Kita semua sedang melalui satu lorong gelap, macam terowong.  Dalam lorong gelap ni ada bongkah-bongkah yang kita tak tahu apa benda. Gelap la katakan.  
Orang yang diberi Nur, mereka akan boleh beza bongkah yang mana satu emas, yang mana satu batu kerikil. Jadi mereka akan ambil sebanyak-banyaknya emas walaupun mereka terpaksa memikul beban yang berat.
Orang yang kurang percaya akan ambil sikit je. Bawa pun tak berat.
Orang yang tak percaya, yang malas akan jalan terus tanpa bawa apa-apa pun. Berlenggang kangkung la kata orang. Langsung tak nak bersusah-susah.
Percaya atau tak tu semuanya bergantung pada iman masing-masing. Ada yang imannya kuat, ada yang tipis dan ada yang takde langsung.
Di hujung terowong, barulah mata masing-masing akan terbuka seluas-luasnya.
Orang yang tak ambil bongkah tu akan merayu nak masuk balik terowong tu. Nak kutip emas tu banyak-banyak. Tapi tak dapat la. Dah keluar terowong, no turning back. Kalau kat dalam tu boleh lagi.
Orang yang ambil sikit akan menyesal sebab tak bawa banyak.
Yang dah bawa banyak pun akan menyesal sebab tak bawa lagi banyak.
Faham kan?
Bongkah emas tu bekalan kita, amalan kita, pahala kita.
Terowong tu hidup dekat dunia. Dah sampai ajal, mana boleh patah balik,
Hujung terowong tu akhirat la
Scary kan?
Takut bila fikir sampai di hujung terowong, bongkah besar yang berat-berat kita bawa, yang kita sangka emas tu rupanya-rupanya batu yang tak berharga.

Macam firman Allah dalam surah Al-Kahfi ayat 103 & 104,
"Katakanlah (wahai Muhammad): "Mahukah, kami khabarkan kepada kamu akan orang-orang yang rugi serugi-ruginya amal-amal perbuatannya?'(Iaitu) orang-orang yang telah sia-sia amal usahanya dalam kehidupan dunia ini, sedang mereka menyangka bahawa mereka sentiasa betul dan baik pada apa sahaja yang mereka lakukan."
Sebab tu disuruh kita ulang-ulang doa ni setiap hari. At least 17 kali sehari. Doa dalam surah Al-Fatihah. 
Tunjukilah kami jalan yang lurus. (iaitu) Jalan orang-orang yang telah Engkau beri nikmat kepada mereka; bukan (jalan) mereka yang dimurkai dan bukan (pula jalan) mereka yang sesat
Besar sebenarnya makna doa ni. Kita minta jalan yang lurus, jalan yang telah diberi pada orang-orang yang telah diberi petunjuk sebelum ni. Lagi dalam dunia hari. Nak cari jalan yang lurus tu bukan senang. Semua orang claim 'inilah jalan yang lurus'
Dengan wahabi, syiah, khawarij. Belum lagi dengan perpecahan politik, berbeza mazhab, bidaah membidaahkan. Untuk orang yang jahil macam aku ni memang pening la.
Takut je bila jumpa Allah nanti, baru tahu amalan aku rupanya tak diterima satu apa pun. Yang digalas selama ni rupanya cuma batu besar, bukan emas.
Ya Allah sungguh aku memohon kepadamu ilmu yang bermanfaat, 
rezki yang baik dan amalan yang diterima
Ameen...



No comments:

Post a Comment